www.zzp.fora.pl/

mix

Obowiązek podatkowy w Polsce a firma w Holandii

co wy na to Question

Obowiązek podatkowy w Polsce a firma w HolandiiJeżeli ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączą podatnika z Polską (tutaj mieszka najbliższa rodzina, tutaj buduje także dom oraz zamierza wrócić w przyszłości do kraju na stałe), to podlega on nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Sam fakt mieszkania i prowadzenia jednoosobowej firmy w innym państwie nie przesądza o tym, że ma on z tym państwem ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 17.03.2009 r. nr IPPB1/415-35/09-4/MT.
Jakie wątpliwości wyjaśnił organ podatkowy?

W zapytaniu podatnik wskazał, że prowadzi jednoosobową firmę zarejestrowaną w Holandii od czerwca 2007 r. W kraju tym mieszka i jest zameldowany natomiast od października 2006 r. W kwietniu 2008 r. otrzymał certyfikat rezydencji. W Polsce przebywa jedynie dwa, trzy tygodnie w roku. Jego rodzina jednak (żona z synem) zamieszkują w Polsce. Tutaj ponadto podatnik buduje dom i zamierza wrócić do kraju na stałe. W związku z powyższym zadał pytanie, czy ma obowiązek rozliczyć się ze swoich dochodów także w Polsce za rok 2007 i następne, jeżeli podatek zapłacił w Holandii, a jeśli tak, to czy może skorzystać z abolicji podatkowej? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. t. j. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a. ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Powołane przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska stosownie do treści art. 4a tej ustawy.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w umawiającym się państwie” zawarta jest w art. 4 ust. 1 Umowy między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisanej w Warszawie w dniu 13.02.2002 r. (Dz. U. z 2003 r. Nr 216, poz. 2120). Określenie „osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie”, oznacza osobę, która zgodnie z prawem tego Państwa podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, miejsce zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również to Państwo, jego jednostkę terytorialną lub organ lokalny. Określenie to jednak nie obejmuje osób, które podlegają opodatkowaniu w tym Państwie, w zakresie dochodu osiąganego tylko ze źródeł w tym Państwie .

Rozstrzygające znaczenie w kwestii opodatkowania dochodów uzyskiwanych ze źródeł położonych na terytorium danego państwa ma zatem ustalenie miejsca zamieszkania Podatnika

Definicja miejsca zamieszkania odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2, umowy, jeżeli osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania w obydwu Umawiających się Państwach, to jej status określa się według następujących zasad:

a. osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, w którym ma ona stałe miejsce zamieszkania; jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania w obu umawiających się Państwach, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ona ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych),
b. jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie ma ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Umawiającym się Państwie, w którym zwykle przebywa,
c. jeżeli przebywa ona zazwyczaj w obu Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania w tym Państwie, którego jest obywatelem,
d. jeżeli osoba jest obywatelem obydwu Państw lub nie jest obywatelem żadnego z nich, to właściwe organy Umawiających się Państw rozstrzygną sprawę w drodze wzajemnego porozumienia.

Mając na uwadze opisany we wniosku stan faktyczny oraz przedstawiony powyżej stan prawny należy stwierdzić, iż wnioskodawca spełnia przesłanki pozwalające uznać go za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych zarówno w Polsce jak i Holandii. Powyższe oznacza, iż państwo rezydencji Podatnika należy ustalić zgodnie z regułami kolizyjnymi zawartymi w art. 4 ust. 2 umowy. Zgodnie z literą a) ww. artykułu, analizując stopień powiązań osobistych i gospodarczych wnioskodawcy należy uznać, iż ściślejsze związki gospodarcze i osobiste łączą go z Polską. W Polsce mieszka najbliższa rodzina (żona i syn). W Polsce buduje dom i zamierza wrócić w przyszłości do kraju na stałe.

Sam fakt, że wnioskodawca w Holandii mieszka i prowadzi jednoosobową firmę, posiada certyfikat rezydencji podatkowej, nie przesądza o tym, iż z tym państwem ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze.

W związku z powyższym w roku 2007 oraz latach następnych (przy założeniu, że zmianie nie ulegnie stan faktyczny i prawny) wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, t.j. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W tym miejscu należy wyjaśnić, iż abolicja podatkowa została uregulowana w ustawie z dnia 25 lipca 2008 r. o szczególnych rozwiązaniach dla podatników uzyskujących niektóre przychody poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 143, poz. 894).

Artykuł 1 ust. 1 w/w ustawy stanowi, iż ustawę stosuje się do podatnika, który przynajmniej w jednym roku podatkowym, w okresie od 2002 roku do 2007 roku, podlegał obowiązkowi podatkowemu określonemu w art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym i uzyskiwał w tym roku przychody z pracy, do których miał zastosowanie art. 27 ust. 9 albo 9a ustawy o podatku dochodowym.

Z powyższego wynika, iż abolicja podatkowa ma zastosowanie do podatników, którzy przynajmniej w jednym roku podatkowym w okresie od 2002 do 2007 roku uzyskiwali przychody z pracy za granicą, do których miała zastosowanie metoda proporcjonalnego odliczenia i w roku podatkowym, w którym uzyskali te przychody podlegali nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce tj. podlegali obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów.

Wniosek o zastosowanie abolicji podatkowej podatnicy muszą złożyć w odpowiednich terminach. Terminy obowiązują również organy podatkowe, które muszą wydać decyzję. Wniosek o zwrot podatku lub umorzenie zaległości trzeba złożyć w ciągu:

1. dwóch miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, gdy wniosek dotyczy 2002 roku,
2. sześciu miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy w innych przypadkach (art. 7 ww. ustawy).

Ustawa weszła w życie 6 sierpnia, co oznacza, że w pierwszym przypadku termin upływa 6 października 2008 r., a w pozostałych 6 lutego 2009 r.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w roku 2007 oraz latach następnych wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, zatem za ten rok oraz lata następne jest zobowiązany do złożenia zeznania podatkowego w kraju i wykazania w nim wszystkich dochodów osiągniętych w Holandii. Wnioskodawca może skorzystać z abolicji podatkowej pod warunkiem, że złożył do 06.02.2009 r. stosowny wniosek.(…)”
[color=red]Pełną treść interpretacji można przeczytać na stronie Ministerstwa Finansów [/color]

[link widoczny dla zalogowanych]